یک جامعه برخوردار از تاب آوری، قادر به پاسخگویی در برابر تغییرات به شیوه ای مؤثر و مثبت است
به گزارش روابط‌عمومی مرکز، دویست و بیست و پنجمین نشست علمـی تخصّصـی مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری تحت عنوان: «نظام سکونتگاهی تاب‌آور؛ چیستی، چالش‌ها، درس‌های آموخته و راه آینده» برگزار شد.
در این نشست، اسفندیار زبردست؛ استاد و مـدیرگروه برنامه‌ریزی منطقه‌ای دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران به‌عنوان مدیر علمی نشست و همچنین اطهره نژادی؛ مشاور عالی وزیر راه و شهرسازی و دکتری برنامه‌ریزی محیط‌زیست از دانشگاه تهران و مجید روستا؛ عضو هیئت‌مدیره شرکت مادرتخصصی بازآفرینی شهری ایران و دکتری تخصصی برنامه‌ریزی شهری دانشگاه خوارزمی تهران و نبی مرادپور؛ دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه تهران به‌عنوان سخنرانان در این نشست به ایراد نقطه‌نظرات خود پرداختند.
در ابتدای نشست اسفندیار زبردست؛ استاد و مـدیرگروه برنامه‌ریزی منطقه‌ای دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران به‌عنوان مدیر علمی نشست ضمن تأکید به اهمیت نام سکونتگاهی و نقش کلیدی منطقه‌ای و ملی که دارد گفت: تاب‌آوری یک رویکرد نسبتاً جدیدی است که اولین بار توسط خانم سوزان کاتر مطرح شد که ایشان از سال ۲۰۰۳ به بعد توسط رویکردهایی که مطرح می‌کنند در حوزه تاب‌آوری بسیار مؤثر بوده‌اند.
اسفندیار زبردست ادامه داد: تاب‌آوری در تعریف سوزان کاتر به معنی توانایی سیستم‌های شهری برای پاسخگویی به تنش‌های ناشی از سوانح و یا هر اختلالی که اتفاق بیفتد است و عمده کارهایی که در دنیا در حوزه تاب‌آوری انجام می‌شود در حوزه تاب‌آوری شهری است، زیرا عمده مسائل و چالش‌های جهان، به‌ویژه در کشورهای توسعه‌یافته در حوزه تاب‌آوری شهری است. در ایران نیز علاوه بر تاب‌آوری شهری باید به تاب‌آوری روستایی نیز توجه شود.
